İstemsiz adımlarla karargaha doğru yürüyordu güzel cadı. Bakışları oyuncağı elinden alınmış küçük bir kız çocuğu gibiydi. Hüzünlü ve çaresiz. Buraya gelmelerindeki amaç yas dökmek değildi ama engel olamıyordu bu hisse. Daha güçlü olması gerektiğini biliyordu. Ama yapamıyordu işte. Sanki ölen o değil de kendiymiş gibi hissediyordu. Önden yürüyen iri seherbaz büyülü sözler mırıldanıp asasını salladı ve duvarların arasından sadece büyücülerin duyabileceği bir gürültüyle kapı oluştu. Adam, kabaca kapıyı itip içeriye girdi. Ağır bir küf kokusu burun deliklerine dolarken göz yaşları yanaklarından yavaşça süzülüyordu. Bedeni yer çekimine yenildi ve dizlerinin üstüne sertçe düştü. Biraz olsun acımıştı ama umurunda değildi. İçindeki acı onu bastırıyordu. Hem ikiz kardeşini hem de aydınlık tarafta olan en güçlü kişiyi kaybetmişti. Narin ellerini yüzüne götürüp hıçkıra kıçkıra ağladı. Vücudu şiddetle sarsılıyordu. Beyni ona güçlü olmasını haykırırken o buna engel olamıyordu.
“Ağlama artık Angelina.” Kadının hıçkırıkları ciddi bir erkek sesiyle bölündü. İri yarı seherbazdan geliyordu bu ses. Kadın, buğulu bakışlarını ona çevirdi. Titreyen dudaklarını aralayacakken; “Güçlü olman gerekiyor. Önemli bir iş için buradayız.” İnce, cırtlak sesli bir kadın kulağını tırmaladı. Kardeşi saçma sapan bir oyunun kurbanı olmuşken nasıl güçlü olabilirdi ki? Bu insanlar dalga mı geçiyordu? Aslında geçmiyorlardı. Doğru olanı yapıyorlardı. Buraya kardeşin için geldin Angelina. Kendi sesi beyninde yankılanırken kendine geldi. Elinin tersiyle ıslak yanaklarını sildi ve odadaki dört kişiyi süzdü. Onlarda solgundu. Ama bakışlarında buraya gelmelerindeki nedeni görebiliyordu. Hepsinin gözleri istekle parlıyordu. Yerden destek alarak ayağı kalktı. Yavaşça boğazını temizledi ve kendinden emin bir sesle “ Haklısınız.” Dedi. Ruhu bu denli sarsılmışken sesinin böyle güçlü çıkmasına şaşırmıştı. Güçlü seherbazın yüzünde belli belirsiz bir tebessüm oluştu. Kadın, kendini hazır hissediyordu. Sonuçta bu bir denemeydi. Yapamazlarsa tekrardan deneyebilirlerdi. İçlerinden en yaşlı olan cadı, kazanı ve taşları masanın üstüne koydu ve Angelina’ya dönüp hafifçe gülümsedi. Kadının alnındaki ve dudağının kenarındaki çizgiler o kadar derindi ki gülümsediğinde daha da belirginleşiyordu. “Bunu sen yapmalısın Angelina.” Kadının sesi rahatlatıcı ve huzur vericiydi. Evet anlamında başını salladı güzel cadı.
Dört güçlü büyücü masanın etrafında çember oluştururken, Angelina ise malzemeleri koymak için kazanın yanına yaklaştı. İri eski bir kazanın yanında üç küçük taş vardı. Parlak ve büyüleyici taşlardı bunlar. Safir, yakut ve zümrüt rengindeydi. Şekil olarakta benziyordu zaten. Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Bir süre aldığı nefesi ciğerlerinde tuttu. Dudaklarını aralayıp nefesin ciğerlerinden gitmesine izin verirken zihnini taşlara ve büyülü sözlere odaklıyordu. “Sila vedomie“ sesi güçsüz ve cılız çıkmıştı. Ortamdaki mistik gücün git gide yükseldiğini hissetti. Bütün vücudunda, damarlarında hissediyordu. Kan akışının hızlanıp, kalbinin hızla çarptığını hissetti ve büyülü sözleri tekrar etti "Sila vedomie“ Buz mavisi gözlerini tekrardan açıp asasına odaklandı. Kazandan çıkan dumanlar odayı sarıyordu. Yavaşça geri çekildi kazanın yanından, çembere oda dahil oldu. Aynı anda büyülü sözleri fısıldıyor, aynı anda asalar hareket ediyordu. Gözleri huzurluca uyuyan bir insanınki gibi kapalıydı. "Posilniť povedomie. Boh im silu. Sila vedoime“ Kazanın etrafından büyücüleri saran bir alan oluştu. Sanki odanın içinde ayrı bir bölüm oluşmuş ve giriş çıkışlar yasaklanmış gibiydi. Göz kapakları yavaşça açıldı aynı anda. “Nech vedomie.” Gözleri kör edebilecek derecede güçlü bir ışık yayıldı etrafa. Büyücüler gözlerini kapatmamıştı. Kiminin gözünden yaş bile gelmişti hatta. Işıklar kesildiğinde Angelina kazana doğru yürüdü ve üç taşın birleşmiş olduğunu gördü. Başarmışlardı.
Büyücülerin amacı Vedomie taşını oluşturup muggleları da kendi dünyalarına çağırmaktı. Oluşan bu taş sayesinde Muggle’ların bilinci üç katına kadar açılacak ve kendi seçtikleri yönde devam edeceklerdi. Kullanılan taşlardan biri aydınlığı simgelediği için karanlığa hizmet amaçlı kullanıldığında taş yok olacak ve bir daha asla geri dönüşü olmayacaktı. Karanlık bir büyücüyle savaşma sırasında koruma kalkanı oluşturabilecek istisna durumlar haricinde öldüren laneti bile geçirmeyecekti.
